- Rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie stosowania znowelizowanych przepisów o podatku u źródła.
- Szerszy zakres klauzuli generalnej przeciwko unikaniu opodatkowania (GAAR)
- Skrócenie terminu uznania wierzytelności za nieściągalną – zmiany w zakresie ulgi na złe długi
- Innovation Box – nowa zachęta podatkowa dla przedsiębiorców
- Nowe zasady opodatkowania użytkowania aut
- Kwoty wypłacone z tytułu solidarnej odpowiedzialności za zobowiązania kontrahenta mogą być kosztem podatkowym.
1. Rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie stosowania znowelizowanych przepisów o podatku u źródła.
Jedną z istotniejszych zmian ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych jest zmiana mechanizmu rozliczania podatku u źródła (wyłączenie zastosowania zwolnienia u źródła, na rzecz zwolnienia post factum na wniosek). Obowiązkowy pobór podatku ma, co do zasady, zastosowanie w sytuacji, gdy kwota wypłat dokonywanych na rzecz danego podatnika przekroczy w roku podatkowym 2.000.000 złotych.
Rozporządzenie z dnia 31 grudnia 2018 r. wyłącza do dnia 1 lipca 2019 r. stosowanie obowiązkowego poboru podatkiem u źródła odnośnie określonych wypłat należności, po spełnieniu warunków określonych w rozporządzeniu (przy czym sam limit 2.000.000 złotych będzie liczony uwzględniając wypłaty dokonane od dnia 1 stycznia 2019 r.). Pozostałe przepisy, dotyczące m.in. zachowania należytej staranności przy weryfikacji kontrahenta zagranicznego czy nowa definicja rzeczywistego właściciela znajdują zastosowanie już od dnia 1 stycznia 2019 r.
2. Szerszy zakres klauzuli generalnej przeciwko unikaniu opodatkowania (GAAR)
Klauzula przeciw unikaniu opodatkowania obowiązuje w Polsce od lipca 2016 r. Z początkiem roku weszły w życie znowelizowane przepisy Ordynacji Podatkowej dotyczące zakresu stosowania klauzuli, wynikające z wdrażania unijnej dyrektywy antyoptymalizacyjnej (ATAD).
Zgodnie z nowym brzmieniem przepisów klauzula przeciwko unikaniu opodatkowania znajdzie zastosowanie w sytuacji, gdy głównym lub jednym z głównych celów dokonania czynności jest uzyskanie korzyści podatkowej sprzecznej w danych okolicznościach z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej. Klauzula w poprzednim brzmieniu ustawy znajdowała zastosowanie gdy czynności dokonywano „przede wszystkim w celu osiągnięcia korzyści podatkowej”.
Ustawodawca zdecydował ponadto o zniesieniu dolnego progu określającego wysokość korzyści podatkowych. Dotychczas klauzula nie miała zastosowania, jeżeli korzyść podatkowa lub suma korzyści podatkowych osiągniętych przez podmiot nie przekraczała 100.000 zł w okresie rozliczeniowym.
3. Skrócenie terminu uznania wierzytelności za nieściągalną – zmiany w zakresie ulgi na złe długi
Istota instytucji ulgi na złe długi polega na tym, że wierzyciel może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek VAT należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju, gdy uprawdopodobni nieściągalność wierzytelności wynikającej z danej faktury lub umowy. Dotychczas wierzytelność uznawana była za nieściągalną po upływie 150 dni od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.
Obecnie podatnik VAT, któremu kontrahent zalega z płatnością, może skorygować podatek już po upływie 90 dni od terminu płatności. Skrócony termin znajdzie również zastosowanie do korekty po stronie dłużnika.
Zmiana ta umożliwia przedsiębiorcom szybsze skorzystanie z ulgi na złe długi. Innymi słowy, wierzyciele zyskają prawo do wcześniejszego obniżenia VAT należnego, natomiast dłużnicy będą zmuszeni do wcześniejszej korekty odliczonego VAT.
4. Innovation Box – nowa zachęta podatkowa dla przedsiębiorców
Od dnia 1 stycznia obowiązuje nowe rozwiązanie podatkowe: preferencyjne opodatkowanie dochodów z komercjalizacji praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX, Innovation Box).
Ulga dotyczy podatników osiągających dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, wytworzonych, rozwiniętych lub ulepszonych przez podatnika w wyniku jego działalności badawczo-rozwojowej (dotyczy to m.in. patentów, praw ochronnych na wzór użytkowy, praw z rejestracji wzoru przemysłowego).
Wyżej opisane dochody osiągnięte przez podatnika będą mogły być opodatkowane preferencyjną stawką podatkową w wysokości 5 %. Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym. Warto zaznaczyć, że skorzystanie z Innovation Box nie wyklucza równoczesnego zastosowania ulgi B+R.
5. Nowe zasady opodatkowania użytkowania aut
Wraz z nowym rokiem weszły w życie zmiany w zakresie zasad opodatkowania użytkowania samochodów osobowych w firmie.
Ustawodawca zdecydował o podwyższeniu do 150.000 złotych limitu wartości samochodu osobowego, do którego możliwe jest pełne odliczanie odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia samochodu osobowego.
Zmianie uległy również zasady kwalifikowania do kosztów podatkowych wydatków związanych z używaniem tych samochodów osobowych dla potrzeb działalności gospodarczej, które nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych. W takiej sytuacji do kosztów uzyskania przychodów podatnicy mogą zaliczyć 20% poniesionych wydatków.
Wydatki poniesione z tytułu użytkowania auta stanowić mogą koszt uzyskania przychodu w 100% w przypadku samochodów wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej, przy czym podatnik będzie musiał prowadzić stosowną ewidencję. W innych przypadkach (brak ewidencji, wykorzystanie auta dla celów mieszanych) podatnicy będą zaliczać do kosztów uzyskania przychodu tylko 75% wydatków związanych z używaniem samochodu.
6. Kwoty wypłacone z tytułu solidarnej odpowiedzialności za zobowiązania kontrahenta mogą być kosztem podatkowym.
Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 28 listopada 2018 r. (I SA/Gl 1005/18). Sprawa dotyczyła inwestora, który w celu wytworzenia środka trwałego zawarł kontrakt budowlany z generalnym wykonawcą. W umowie inwestor wyraził zgodę na skorzystanie przez generalnego wykonawcę z usług podwykonawców. Wskutek niewywiązywania się generalnego wykonawcy z obowiązku wypłaty wynagrodzenia podwykonawcom, inwestor – jako odpowiadający solidarnie z generalnym wykonawcą – dokonywał wypłat dla podwykonawców. Inwestor stał na stanowisku, że całość kwot, które wypłacił podwykonawcom, będzie mogła zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodu, ponieważ mają one związek z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.
Organ podatkowy nie zgodził się z podatnikiem. Jego zdaniem płatności inwestora na rzecz podwykonawców nie wynikają z zawartej z nimi umowy, a więc nie mogą być kosztem związanym z konkretną operacją gospodarczą i potwierdzonym fakturą lub innym dokumentem. Ponadto wydatki te nie są także definitywne. W konsekwencji nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu inwestora.
Odmienne stanowisko zajął WSA w Gliwicach. Sąd wyjaśnił, że inwestor może zaliczyć do kosztów podatkowych wydatki na rzecz podwykonawców w tej części, w której nie zostaną mu one potem w jakikolwiek sposób zwrócone przez generalnego wykonawcę. Sąd podkreślił, iż wydatki, które ponosi inwestor na rzecz podwykonawców, w niczym nie różnią się od innych wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Skoro obowiązek poniesienia wydatku wynika wprost z przepisów prawa, nie musi on wynikać z umów z generalnym wykonawcą czy podwykonawcami, aby stanowić koszt uzyskania przychodu.
This post is also available in:
EN