- Zmiany w akcyzie w 2020 r. i planowana podwyżka stawek na papierosy i alkohol a możliwe jej skutki
- Wpłaty pracodawcy na PPK można zaliczyć do kosztów kwalifikowanych rozliczanych w ramach ulgi badawczo-rozwojowej
- Expose premiera a plany podatkowe
- Spółka-córka nie przesądza o stałym miejscu biznesu
- Korygowanie przychodów i kosztów od nowego roku
- Zmiany w przepisach dotyczących podatku u źródła
1. Zmiany w akcyzie w 2020 r. i planowana podwyżka stawek na papierosy i alkohol a możliwe jej skutki
W dniu 19 listopada 2019 r. odbyło się I czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku akcyzowym. Projekt zakłada wyższą akcyzę na alkohol i papierosy.
Przykładowe stawki akcyzy będą wynosić na:
– alkohol etylowy: 6275,00 zł od 1 hektolitra alkoholu etylowego 100% vol. zawartego w gotowym wyrobie;
– piwo: 8,57 zł od 1 hektolitra za każdy stopień gotowego wyrobu;
– wino: 174,00 zł od 1 hektolitra gotowego wyrobu;
– pozostałe napoje fermentowane: 174,00 zł od 1 hektolitra gotowego wyrobu;
– papierosy – co do zasady 228,10 zł za każde 1000 sztuk i 32,05% maksymalnej ceny detalicznej;
– tytoń do palenia – co do zasady 155,79 zł za każdy kilogram i 32,05% maksymalnej ceny detalicznej;
– cygara i cygaretki: 433,00 zł za każdy kilogram
– płyn do papierosów elektronicznych wynosi 0,55 zł za każdy mililitr.
Średni wzrost stawek wynosi ok. 10%, co wynika m.in. rosnących kosztów przeciwdziałania skutkom społecznym i zdrowotnym konsumpcji napojów alkoholowych i wyrobów tytoniowych.
Znowelizowane przepisy mają wejść w życie z dniem 1 stycznia 2020 r. Zmiany będą również dotyczyć zaostrzenia kar za przestępstwa i wykroczenia akcyzowe. Z Oceny Skutków Regulacji wynika, że dzięki nowelizacji i podwyżkom, budżet zyska w przyszłym 2020 roku (łącznie 1.698,7 mln zł: dane te uwzględniają dodatkowe wpływy z akcyzy i VAT i po tyle samo w kolejnych latach) ok. 552,9 mln zł w przypadku napojów alkoholowych, z wyłączeniem cydru i perry oraz ok. 1.145,9 mln zł w przypadku wyrobów tytoniowych, suszu tytoniowego i wyrobów nowatorskich. Jak pokazuje dotychczasowa praktyka większe dochody z tak drastycznej podwyżki to pobożne życzenia resortu. Jak wskazali producenci ww. wyrobów, ostatnia taka duża podwyżka akcyzy skończyła się wręcz spadkiem dochodów budżetowych z uwagi na wzrost szarej strefy.
2. Wpłaty pracodawcy na PPK można zaliczyć do kosztów kwalifikowanych rozliczanych w ramach ulgi badawczo-rozwojowej
Pracownicze Plany Kapitałowe (PPK) to dobrowolny i pełny system długoterminowego oszczędzania, który ma podnieść bezpieczeństwo finansowe Polaków. Każdy pracownik spełniający ustawowe kryteria będzie do niego przypisany automatycznie, ale może zrezygnować z oszczędzania w dowolnym momencie. Przepisy te weszły w życie z dniem 1 stycznia 2019 roku, a pierwsza grupa pracodawców powinna je stosować od 1 lipca 2019 r. Zasadą jest, że środki gromadzone w PPK stanowią prywatną własność uczestnika PPK. Program polega na dokonywaniu wpłat na fundusz przez pracownika i pracodawcę. Wpłata podstawowa do PPK wynosi 2% wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe – od strony pracownika i 1,5% tej samej podstawy – od pracodawcy.
W praktyce organów podatkowych przyjmuje się, że wpłaty pracodawcy jako wydatki na Pracownicze Plany Kapitałowe (PPK) można zaliczyć do kosztów kwalifikowanych rozliczanych w ramach ulgi badawczo-rozwojowej. Powyższe wynika z interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 listopada 2019 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.344.2019.1.MO. Z uzasadnienia interpretacji wynika, że takie wpłaty można zaliczyć wobec pracowników (i odpowiednio zleceniobiorców) realizujących działalność badawczo-rozwojową w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym rzeczywistym czasie pracy pracownika w danym miesiącu, w części finansowanej przez pracodawcę oraz w części finansowanej przez pracownika.
Organ w uzasadnieniu interpretacji wskazał, że zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych. Koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (art. 18d ust. 5 ustawy o CIT). Wskazać należy, że przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane należności z tytułu wynagrodzeniapracownika, który realizuje wskazany cel, tj. faktycznie wykonuje prace badawczo-rozwojowe.
Wpłaty, które w ramach PPK finansuje pracodawca, stanowią w myśl ustawy o PIT przychód pracownika podlegający opodatkowaniu. Pracodawca będzie zobowiązany potrącić stosowny podatek z wynagrodzeniapracownika. Wpłaty dokonywane przez pracodawcę stanowić będą przychód pracownika jako dodatkowy element wynagrodzenia. Uwzględniając powyższe należy uznać, że wpłata na PPK w części finansowanej przez pracodawcę, jako dodatkowy element wynagrodzeniapracownika wypełnia przesłankę do jej kwalifikacji do kosztów kwalifikowanych działalności B+R, jako należność z tytułu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT.
Więcej na temat PPK: https://www.nexiaadvicero.eu/pracownicze-plany-kapitalowe-ppk/
3. Expose premiera a plany podatkowe
19 listopada premier Morawiecki wygłosił expose, w którym znalazło się nieco podatkowych informacji na przyszłość.
Jeśli chodzi o podatki dochodowe będzie można się spodziewać tzw. CIT’u estońskiego oraz podniesienia limitu od ryczałtu ewidencjonowanego. CIT estoński to model, w którym opodatkowuje się zyski w momencie wypłaty np. dywidendy. Gdy pieniądze zostaną w firmie i będą dalej inwestowane nie pobierze się od nich podatku dochodowego.
Premier podkreślił również istotę podatku cyfrowego, o którym w całej Unii Europejskiej mówi się już od bardzo dawna, ale nie wskazał w jakiej postaci miałby on być wprowadzony – a tych jest wiele o różnym stopniu dolegliwości dla podatników i konsumentów. Premier nie wspomniał nic o ostatnio głośnym temacie 30-krotnym limicie naliczona składek zus, , który ma zostać zniesiony. Dla najbogatszych podatników to będzie po prostu kolejna podwyżka podatków. Również nie poruszono tematu płacy minimalnej, na rzecz podniesienia płacy dla nauczycieli i sfery budżetowej.
Więcej o zmianach podatkowych w naszym artykule: https://www.nexiaadvicero.eu/najblizsze-zmiany-podatkowe-czyli-co-nas-czeka-po-wyborach/
4. Spółka-córka nie przesądza o stałym miejscu biznesu
Dość nietypowy opinia rzecznika Trybunały Sprawiedliwości UE w sprawie Dong Yang Electronics. Mianowicie chodziło o sprawę usług montażowych i miejsca odprowadzenia od nich VAT. Doszło do sporu czy usługa była wykonywana na rzecz nabywcy z siedzibą w Korei czy może tzw. „zakładu” czyli w tym wypadku polskiej spółki-córki. Trybunał wielokrotnie podejmował podobne sprawy jednak nigdy jednoznacznie nie było potwierdzenia co do tej kwestii. WSA z Wrocławia w końcu zgłosiło pytanie do TSUE z zapytaniem jak to faktycznie rozpatrywać.
Klasyczne przesłanki, które wpływają na powstawanie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej to głównie:
- Struktura w zakresie zaplecza personalnego
- Odpowiednie wyposażenie techniczne, infrastruktura
- Taka działalność jednostka musi posiadać pewną stałość oraz cechy samodzielności
Powyższe czynniki podpowiadałyby, iż istnienie spółki zależnej wpisuje się w powstawanie stałego miejsca prowadzenia działalności. Dotychczasowe stanowiska funkcjonowały tak, że niespełnienie któregokolwiek z czynników spowoduje nie powstanie tzw. „zakładu”.
Rzecznik jednak stwierdził, że co do zasady spółka zależna wcale nie musi stanowić stałego miejsca prowadzenia działalności. Rzecznik Juliane podkreślała, że jeśli nie ma miejsca nadużycie nie można na siłę doszukiwać się stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. W tym wypadku również nie doszło do takiego nadużycia.
5. Korygowanie przychodów i kosztów od nowego roku
Termin zapłaty upływający po 31 grudnia 2019 roku dla transakcji handlowych będzie zobowiązywało wierzycieli do korygowania kosztów i przychodów. Często dochodzi do sytuacji, w której wierzyciel musiał odprowadzić podatek dochody od przychodów, których faktycznie nie dostał.
Nowe przepisy o „złych długach” spowodują, że brak uregulowania faktury w ciągu 90 dni podwyższą o te transakcję kwotę przychodu, zaś sprzedawca pomniejszy kwotę do opodatkowania. Jeśli nabywca nie zaliczy wydatku do podatkowych kosztów to nie pomniejszy swojego przychodu. Po 90 dniach i dalszym nie spłaceniu nowe przepisy znowu zobligują do zwiększenia przychodu. Czyli trzeba będzie zwiększać przychód od niespłaconej transakcji podwójnie co prowadzi do większego podatku dochodowego.
Wcześniej już obowiązywały w podatkach dochodowych tego typu przepisy (art. 15b CIT i art. 24d PIT), które niestety zostały uchylone na skutek bardzo represyjnej praktyki organów skarbowych wypaczających w celach fiskalnych ich istotę. Pozostaje mieć nadzieję, że obecnie będzie lepiej w tym zakresie.
6. Zmiany w przepisach dotyczących podatku u źródła
Zmiany w przepisach dotyczących podatku u źródła (WHT) wprowadzone od 1 stycznia 2019 r. można podsumować w trzech punktach:
- Modyfikacja mechanizmu poboru WHT przez płatników
- Zmiana definicja rzeczywistego właściciela (beneficial owner)
- Modyfikacja szczególnej klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania (art. 22c ustawy o CIT)
Przepisy wprawdzie formalnie weszły w życie 2019 r., ale ich stosowanie dla wypłat na rzecz podatników CIT jest zawieszone do 1 stycznia 2020 r. rozporządzeniem odraczającym. Teraz, od 1 stycznia 2020 r. przepisy wejdą w życie w pełnym kształcie, więc podatnicy powinni już zacząć przygotowywać się do zmian. Nie można jednak wykluczyć, że MF wyda nowe rozporządzenie i znowu przesunie wejście w życie nowelizacji.
Zgodnie ze znowelizowanymi przepisami, niepobranie podatku lub obniżenie stawki będzie możliwe tylko w odniesieniu do części płatności, w jakiej jej łączna kwota wypłacona na rzecz jednego podatnika zagranicznego nie przekroczyła w roku podatkowym kwoty 2 mln PLN (chyba że zostaną spełnione dodatkowe warunki).
Nowością od 2019 roku jest konieczność spełnienia kryteriów należytej staranności przez płatnika przy sprawdzaniu warunków zwolnienia/obniżenia stawki, co w praktyce może być bardzo trudne i wymaga od płatników wdrożenia procedur/ instrukcji wewnętrznych postepowania przy dokonywaniu wypłat ww. należności.
W porównaniu z definicją rzeczywistego właściciela obowiązującą do końca 2018 r., w nowej definicji doprecyzowane zostało znaczenie określenia „otrzymanie [należności] dla własnej korzyści”, oznaczające:
- możliwość samodzielnego decydowania o jej przeznaczeniu
- ponoszeniu związanego z nią ryzyka ekonomicznego,
Dodany został także warunek prowadzenia przez rzeczywistego właściciela rzeczywistej działalności gospodarczej, jeżeli należności uzyskiwane są w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Klauzula w znowelizowanej formie implementuje przesłankę sztuczności (nierzeczywistości), tj. za niesztuczne (rzeczywiste) uznawane są takie sposoby działania, które zostałyby racjonalnie wybrane w dominującej mierze z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych. Przyczyny ekonomiczne należy tutaj rozumieć jako nie tylko przynoszące bezpośrednie korzyści w krótkim okresie, ale również w dłuższym terminie lub inne względy gospodarcze, które racjonalnie uzasadniają przyjęty sposób działania.
Trwają również dyskusje nad dalszą potencjalną modyfikacją przepisów WHT, która być może zacznie obowiązywać już od 1 stycznia 2020 r. Dyskutowane obszary zmian to:
- ograniczenie mechanizmu zwrotu podatku do płatności pasywnych – tj. z wyłączeniem kategorii usług niematerialnych;
- ograniczenie zastosowania mechanizmu zwrotu podatku do płatności na rzecz podmiotów powiązanych;
- doprecyzowanie kryteriów należytej staranności;
- skrócenie czasu do uzyskania zwrotu podatku z 6 do 3 miesięcy;
- możliwość podpisania oświadczenia płatnika zgodnie z reprezentacją spółki;
- rozszerzenie możliwości składania wniosków o opinię zabezpieczającą o inne płatności opodatkowane na gruncie umów o UPO oraz rozwiązanie obecnie istniejących problemów technicznych z występowaniem o taką opinię przez podatnika;
- zmiany w zakresie definicji rzeczywistego właściciela w celu jej zbliżenia prawa międzynarodowego, potencjalne zniesienie wymogu badania tzw. rzeczywistej działalności podatnika;
- w odniesieniu do płatności na rzecz pomiotów niepowiązanych / usług jedną z trzech opcji: (i) powrót do regulacji sprzed zmiany lub (ii) powrót do regulacji sprzed zmiany wraz z dodaniem dodatkowych, nowo zdefiniowanych kryteriów stosowania zwolnienia / obniżonej stawki, lub (iii) wprowadzenie tzw. białej listy krajów, do których płatności będą korzystać z preferencyjnego traktowania;
- złagodzenie odpowiedzialności karno-skarbowej na gruncie art. 56d KKS (artykuł dotyczy podania nieprawdy lub zatajenia prawdy w wybranych oświadczeniach związanych z podatkami dochodowymi).
Do rozpoczęcia nowego roku pozostało zaledwie kilka tygodni, możemy się więc spodziewać, że zmiany wejdą w życie w I kwartale 2020 roku, a niekoniecznie już 1 stycznia. Więcej na ten temat https://www.nexiaadvicero.eu/nowe-obowiazki-w-zakresie-podatku-u-zrodla-wht/.