- Zmiany w podatku minimalnym od nieruchomości komercyjnych
- Opodatkowanie billboardów
- Planowane zmiany w ustawie o CIT na 2019 r.
- Rozliczanie VAT przy zaliczkach na poczet czynszu
- Działalność gospodarcza przy wynajmie dwudziestu mieszkań
Zmiany w podatku minimalnym od nieruchomości komercyjnych
Z dniem 19 lipca 2018 r. weszła w życie nowelizacja ustaw podatkowych w zakresie podatków dochodowych, której jedną z istotniejszych zmian jest ta dotycząca podatku minimalnego od nieruchomości komercyjnych. Zmiany w tym zakresie zaczną co do zasady obowiązywać począwszy od stycznia 2019 (z pewnymi wyjątkami).
Zgodnie z nowelizacją minimalnym podatkiem dochodowym zostaną objęte co do zasady wszystkie budynki (mieszkalne i niemieszkalne) położone na terytorium Polski jeśli generują przychody z najmu. Kolejna negatywna zmiana dotyczy kwoty wolnej od podatku tj. kwoty 10 milionów PLN, która przysługiwać ma podatnikowi bez względu na ilość i wartość posiadanych przez niego budynków (obecnie kwota ta dotyczy każdego z budynków – w praktyce podatnicy posiadający kilka budynków stosują ją w odniesieniu do każdego z nich). Ustawodawca zdecydował się na zawarcie w ustawie mechanizmów przeciwdziałających działaniom optymalizacyjnym w zakresie podatku minimalnego.
Jednocześnie zgodnie z nowelizacją niewynajęte części budynków nie będą brane pod uwagę przy kalkulacji podatku.
Ustawodawca przewidział także mechanizm zwrotu minimalnego podatku dochodowego dla podmiotów osiągających dochody mniejsze niż te wynikające z kalkulacji podatku minimalnego (wzgl. generujące straty). Zwrot taki byłby dokonywany na wniosek podatnika po uprzedniej weryfikacji jego rozliczeń podatkowych z podmiotami powiązanymi. Ta korzystna zmiana obowiązuje z mocą wsteczną – tj. od 1 stycznia 2018 r.1.
Planowane zmiany w ustawie o CIT na 2019 r.
W dniu 24 sierpnia na stronach Rządowego Centrum Legislacji opublikowano projekt zmian w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych oraz Ordynacji Podatkowej. Wśród najistotniejszych potencjalnych zmian na gruncie ustawy o CIT należy wymienić m.in. :
1) wprowadzenie opodatkowania dochodów z niezrealizowanych zysków (tzw. exit tax)
Celem nowej daniny ma być zapobieganie utracie przez państwo wpływów z podatków za okres, w którym podatnik podlegał polskiej jurysdykcji podatkowej. Stawka podatku od niezrealizowanych zysków ma wynosić 19% podstawy opodatkowania (dla podatników CIT).
2) wprowadzenie obniżonej stawki podatku CIT w wysokości 9%
Obniżona stawka podatku będzie przysługiwać w odniesieniu do przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych. Stawka ta przysługiwać ma podatnikom, u których przychody w danym roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1,2 mln EUR. Z preferencji będą mogli skorzystać również podatnicy posiadający status małego podatnika (chyba, że jest to ich pierwszy rok podatkowy) oraz podatnicy, których dochodowość nie przekracza 33%.
3) Uszczelnienie rozliczeń podatku u źródła (WHT) – zmiany mogą wpłynąć głównie na rozliczenia największych podatników, którzy wypłacają w ciągu roku jednemu podmiotowi należności przekraczające 2 mln PLN. W takim przypadku płatnik jest co do zasady zobowiązany do pobrania podatku u źródła od nadwyżki ponad 2 mln PLN wg stawki 20% lub 19%. Stosowne zwolnienia lub obniżki stawki podatku będą mogły być zastosowane tylko i wyłącznie jeśli płatnik złoży zawczasu do organów podatkowych stosowne oświadczenia o posiadaniu wszelkich niezbędnych dokumentów koniecznych do ich zastosowania i spełnieniu stosownych warunków. Podatek zapłacony wg stawek standardowych będzie mógł być zwrócony, ale dopiero po 6-ciu miesiącach (z opcją wydłużenia tego terminu).
4) Innovation Box – czyli wprowadzenie nowego, preferencyjnego opodatkowania dochodów pochodzących z praw własności, takich jak patenty, prawa ochronne na wzór użytkowy. Obniżona stawka CIT ma wynosić 5%.
5) Notional interest deduction ( NID) – czyli możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych “kosztów” finansowania własnego (zysk zatrzymany w spółce lub dopłaty do spółki) będących odpowiednikiem kosztów finansowania dłużnego.
Projekt zawiera także inne propozycje zmian. Obecnie trwają konsultacje publiczne, a ostateczny kształt nowych przepisów nie jest znany. Będziemy monitorować dalsze prace i informować o nich na bieżąco.
Opodatkowanie billboardów
Zgodnie z rozstrzygnięciem Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) z dnia 7 sierpnia 2018 r. (syg. II FSK 1983/16) spółka winna opodatkować podatkiem od nieruchomości użytkowane nośniki reklamowe, gdyż stanowią one budowlę w rozumieniu prawa budowlanego (co do zasady wg stawki 2% od ich wartości).
W analizowanej sprawie sąd pierwszej instancji stanął na stanowisku, że będące przedmiotem sporu tablice reklamowe stanowią budowle trwale związane z gruntem i jako związane z prowadzeniem działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. O charakterze budowli świadczy fakt, że tablice te są przymocowane do podłoża za pomocą fundamentów. Ponadto, są związane z gruntem w taki sposób, aby z uwagi na ich masę i rozmiary zapewnić im stabilność i możliwość przeciwdziałania czynnikom zewnętrznym. W konsekwencji to wielkość obiektu, jego masa i względy bezpieczeństwa są wyznacznikami tego, czy obiekt wolnostojący jest trwale związany z gruntem.
NSA odrzucił skargę kasacyjną wniesioną przez spółkę i przychylił się do stanowiska zaprezentowanego przez sąd niżej instancji i organy podatkowe. W ocenie NSA o tym, czy obiekt jest trwale związany z gruntem, czy też nie, nie świadczy sposób, w jaki zagłębiono go w gruncie ani technika, w jakiej to wykonano, ale masa całkowita obiektu i jego rozmiary, które wymagają trwałego związania z gruntem ze względów bezpieczeństwa. Billboardy to wolnostojące konstrukcje, które składają się z ekranu oraz słupa nośnego przytwierdzonego do betonowego, monolitycznego fundamentu. Elementem przesądzającym o trwałym związaniu z gruntem jest właśnie fundament. W konsekwencji billboardy podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.
Rozliczanie VAT przy zaliczkach na poczet czynszu
Zgodnie z rozstrzygnięciem Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) z dnia 3 sierpnia 2018 (syg. I FSK 1842/16 ) zapłata zaliczki przed wykonaniem usługi nie pociąga za sobą konieczności rozliczenia VAT i wystawienia faktury.
Analizowana sprawa dotyczyła spółki zajmującej się wynajmem lokali w centrum handlowym. Spółka zawarła z podmiotem trzecim umowę najmu obiektu, znajdującego się wciąż w fazie budowy. Czynsz miał być uiszczany od dnia protokolarnego odebrania budynku. Najemca zdecydował jednak o wpłacie zaliczki na poczet czynszu przed nastaniem umówionego terminu. Spółka zapytała, czy wpłata zaliczki na poczet czynszu najmu rodzi obowiązek podatkowy w VAT i wystawienia faktury zaliczkowej.
Spółka stanęła na stanowisku, że określenie w umowie najmu terminu zapłaty zaliczki oraz dokonanie jej nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w VAT ani obowiązku wystawienia faktury.
Organ podatkowy nie zgodził się z podatnikiem. W jego ocenie, podatek z tytułu usług najmu staje się należny w momencie wystawienia faktury, jednak nieprzekraczalnym momentem jest ustalony termin płatności.
Rację przyznał podatnikowi dopiero Wojewódzki Sąd Administracyjny. W jego opinii z przepisów powoływanych przez organ nie wynika, że określenie przez strony terminu zapłaty zaliczki w umowie najmu determinuje powstanie obowiązku podatkowego w VAT a także obowiązku wystawienia faktury.
Wyrok WSA znalazł potwierdzenie również w wyższej instancji. NSA zgodził się, że w spornej sprawie zapłata zaliczki przed wykonaniem usługi nie spowodowała konieczności rozliczenia VAT i wystawienia faktury.
Działalność gospodarcza przy wynajmie dwudziestu mieszkań
Zgodnie z rozstrzygnięciem Wojewódzkiego Sądu Administracyjny w Opolu z dnia 8 sierpnia 2018 r. (syg. I SA/Op 191/18) wynajem 20 lokali przez osobę fizyczną to działalność gospodarcza i tym samym brak jest możliwości opodatkowania dochodów z tego tytułu ryczałtem.
Sprawa dotyczyła osoby fizycznej, której głównym źródłem utrzymania było gospodarstwo rolne. Podatnik stał na stanowisku, że jego działalność związana z wynajmem 20 lokali nie miała znamion działalności gospodarczej w związku z czym mogła być opodatkowana ryczałtem.
Organ podatkowy uznał stanowisko podmiotu za nieprawidłowe. Zdaniem fiskusa, działalność prowadzona przez osobę fizyczną spełnia przesłanki uznania jej za działalność gospodarczą w związku z czym powinna być opodatkowania zgodnie z zasadami właściwymi dla przedsiębiorców. Organ podkreślił, że najem tak dużej ilości lokali nie może być traktowany jedynie jako dodatkowe źródło zarobku.
Sąd przyznał rację organowi podatkowemu, wskazując jednocześnie, że osobiste zajmowanie się obsługą lokali nie wyklucza uznania ich właściciela za przedsiębiorcę. W obecnych czasach prowadzenie działalności gospodarczej może również odbywać się w warunkach domowych, przy użyciu komputera.
This post is also available in:
EN